statek morski
Encyklopedia PWN
żeglarz i podróżnik włoski, odkrywca.
armator
historycznie — przedsiębiorca uzbrajający statek na swój koszt i wynajmujący go państwu albo innym osobom; obecnie — osoba fizyczna lub prawna, która we własnym imieniu uprawia żeglugę statkiem morskim własnym lub cudzym.
[łac. armare ‘uzbrajać’, ‘wyposażać’],
Azory, Açores,
archipelag w północnej części Oceanu Atlantyckiego, stanowi region autonomiczny Portugalii;
certyfikat
dokument (zastrzeżony znak), wydany (nadany) zgodnie z zasadami systemu certyfikacji, wskazujący, że został zapewniony odpowiedni stopień zaufania, iż należycie zidentyfikowany wyrób, proces lub usługa są zgodne z określoną normą albo innymi dokumentami normatywnymi;
[średniow. łacina certificatus ‘poświadczony’],
Cortés 
, ur. 1485(?), Medellín (Estremadura), zm. 2 XII 1547, Castilleja de la Cuesta k. Sewilli,
hiszpański konkwistador, zdobywca Meksyku.
[kortẹs]
Hernán (Hernando, Fernando) , ur. 1485(?), Medellín (Estremadura), zm. 2 XII 1547, Castilleja de la Cuesta k. Sewilli,
